O arima Jainkoaz onetsia,
Orroit hadi badela leku bat
Hemen arras Jaunaren justizia
Satifatu ez duenarentzat.
Borratua izan arren hobena,
Ez ziaukuk Jainkoak barkatzen
Bekatuak noizbait zor duen pena
Nun ez dugun osoki pagatzen.
Hurbil hadi purgatoriotara,
Jaun botere guzia duenak
Biztu duen suzko leze hartara:
Entzunen tuk auhenik minenak.
Arima hek gauza gutia gatik
Bizi dituk hats-gorapenetan,
Urrunduak zeruko gloriatik
Aurkitzen tuk tormenta dorpetan.
Zenbatenaz maitagarriagoa
Ezagutzen bai dute Jainkoa,
Hanbatenaz zaie bortitzagoa
Jasan behar duten ondikoa.
Lege balitz mundura bihurtzea
Hango penak behin frogaturik,
Ez laiteke zilegi mintzatzea
Jainkoaren justiziaz baizik.
O! menturaz gure adiskideak
Gure gatik dire penatuak,
Gure hurko burraso-ahaideak
Gure faltaz sutan hondatuak.
Behar bada hemen gure alderat
Amodio sobra zutelakotz,
Izan dire purgatoriotarat
Aurtikiak hainitz urtekotzat.
Zuek, gure adiskide maiteak,
Diote maiz nigar-marrasketan,
Otoitz, barur, eta karitateak
Egitzue gure fagoretan.
Otoi, Jauna, otoi urrikalmendu
Su-lametan daudezen arimez
Galdegiten dautzugu barkamendu
Mundu huntan ein tuzten hobenez.
Bara zaite bara hei jazartzetik.
Gehiago ez utz hek erretzen.
Ah! has bitez, aterarik su-petik,
Zutaz, Jauna, zeruan gozatzen.